Κυρία Μανουσάκη να σας καλώς ορίσω στο blog μας και στους Θεματοφύλακες Βιβλίων. Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και την συνέντευξη που μας δώσατε.
Γεννηθήκατε στο Sao Paulo της Βραζιλίας, στα πέντε σας όμως βρεθήκατε πίσω στην γενέτειρα του πατέρα σας, Κρήτη. Τι θυμάστε από την ζωή σας στην Βραζιλία; Πως ήταν η μεταβατική περίοδος μιας μετακόμισης για ένα παιδί; Αντιμετωπίσατε δυσκολίες;
Ήμουν πολύ μικρή και θυμάμαι κυρίως οικογενειακές στιγμές στην Βραζιλία. Τα πρώτα χρόνια στην Κρήτη, όμως, μπορώ να πω ότι οι μεγαλύτερες δυσκολίες μου είχαν να κάνουν με την προσαρμογή μου στο σχολείο. Είχα βρεθεί για πρώτη φορά σε ένα περιβάλλον, ξένο για εμένα, όπου μια δασκάλα είχε αναλάβει τον δύσκολο ρόλο να μου μάθει να γράφω και να διαβάζω σε μια γλώσσα που εγώ δεν είχα μάθει ακόμη να μιλώ.
Ίσως αυτός να ήταν κι ο λόγος που η σχέση μου με την συγγραφή δεν ξεκίνησε νωρίς. Μου έλειπε η αυτοπεποίθηση πως θα μπορούσα, μια την μια λέξη να τις βάλω σε σειρά, να τις κάνω να πειθαρχήσουν και να υπακούσουν στους συλλογισμούς μου πιστά, ώστε να μπορέσω να εκφράσω σκέψεις και συναισθήματα με τον καλύτερο τρόπο.
Πληροφορική, συγγραφή, ζωγραφική αλλά και θέατρο. Πως καταφέρνετε να τα συνδυάζετε όλα αυτά, χωρίς να παραμελείτε την οικογένεια σας;
Με την ζωγραφική και το θέατρο είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ στα φοιτητικά μου χρόνια, όπου έπαιρνα μέρος σε όσες καλλιτεχνικές δραστηριότητες μπορούσα. Όταν επέστρεψα στην Κρήτη, δούλεψα κυρίως στην διδασκαλία της Πληροφορικής. Για αρκετά χρόνια άφησα πίσω μου όλες τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα την οικογένειά μου. Κάτι μου έλειπε, όμως. Κάτι εντελώς δικό μου, κάτι δημιουργικό και το αναζήτησα στην συγγραφή.
Όταν το μυθιστόρημα «Αν δεν πετάξεις, θα χαθείς» βραβεύτηκε στον διαγωνισμό «Σικελιανά» του 2014, άρχισα να ανακαλύπτω ότι έχω «φτερά». Όταν βραβεύτηκε για δεύτερη φορά στον διαγωνισμό «Ασημένια Σελίδα Ι», ήξερα ότι ήρθε η ώρα πια να τα χρησιμοποιήσω, γιατί όταν έρθει εκείνη η ώρα που βλέπεις καθαρά στην ζωή σου τι αγαπάς περισσότερο, τότε πραγματικά εκείνη την στιγμή «Αν δεν πετάξεις, θα χαθείς». Οι αναγνώστες θα μπορέσουν να κατανοήσουν τι ακριβώς εννοώ μέσα από το συναισθηματικό ταξίδι της βασικής ηρωίδας, της Μυρτώς. Ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία και την διεκδίκηση των ονείρων της. Μια πορεία αντίστοιχη με αυτήν που βίωσα τα τελευταία χρόνια στην ζωή μου. Η δική μου πεταλούδα, που ήταν πια ώριμη κι έτοιμη να πετάξει, ήταν η συγγραφή.
Έχω ήδη βάλει ακόμη υψηλότερους στόχους. Όταν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει χωρίς να παραμελήσει, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής του, την οικογένεια του, τότε μπορεί. Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα και κυρίως δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα μαζί. Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Η ζωή δεν είναι πρωταθλητισμός. Βάζουμε τις προτεραιότητες μας και εστιάζουμε στα πιο σημαντικά για εμάς κάθε φορά.
Τι κάνει η Αφροδίτη Μανουσάκη στον ελεύθερο της χρόνο;
Φυσικά, τον περνάω με την συντροφιά των δικών μου ανθρώπων πρώτα από όλα. Έπειτα με το διάβασμα, το περπάτημα και καθετί που με βγάζει από την ρουτίνα και με ηρεμεί. Θα ήθελα πολύ να είχα την δυνατότητα να κάνω ταξίδια. Δεν χρειάζεται να είναι μακρινά. Μονάχα να ταξιδεύω και να κοιτώ την ομορφιά της φύσης από ένα παράθυρο. Προς το παρόν, τα μόνα ταξίδια, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικά, τα κάνω με τον νου και την φαντασία.
Διαβάζετε; Πείτε μας ένα βιβλίο ή έναν συγγραφέα που σας σημάδεψε και για πιο λόγο.
Αγαπώ πολύ τις γυναίκες συγγραφείς της μιας άλλης εποχής, όπως J. Austen, E.Brontë, Ch. Brontë, E. Gaskell, V.Woolf κ.α. Όταν διάβασα το βιβλίο της τελευταίας, «Ένα δικό σου δωμάτιο», το οποίο μιλάει για την σχέση της γυναίκας με την λογοτεχνία στην δική της εποχή, τις λάτρεψα και τις αγάπησα ακόμη περισσότερο όλες τους. Δεν είχαν καμία υποστήριξη από το περιβάλλον τους, γιατί η μόρφωση αλλά και η ενασχόληση μιας γυναίκας με την συγγραφή, δεν ήταν στα τυπικά προσόντα της ιδανικής γυναίκας και καλής συζύγου εκείνης της εποχής. Την συγγραφή για μια γυναίκα την θεωρούσαν περισσότερο ανόητο χόμπι και χάσιμο χρόνου. Εκείνες όχι μόνο ήταν καλλιεργημένες, με όποιο τρόπο μπορούσαν μέσα στο σπίτι τους, (κάποιες από αυτές είχαν την τύχη να έχει η οικογένεια τους πλούσια ιδιωτική βιβλιοθήκη), αλλά ήρθαν σε σύγκρουση με αυτήν την ανόητη νοοτροπία και κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν με το έργο τους και να αναγνωριστεί η αξία τους διαχρονικά.
Το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Αν δεν πετάξεις, θα χαθείς» κυκλοφορεί από τις «Μωραΐτης εκδόσεις». Πως νιώθει ένας συγγραφέας όταν βλέπει τον κόπο του ολοκληρωμένο, τυπωμένο σε χαρτί;
Περίμενα πως και πως την ημέρα που θα πιάσω στα χέρια μου το βιβλίο, που θα περιέχει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, με άρωμα από χαρτί και μελάνι. Στην σκέψη αυτή, δεν το κρύβω, ένιωθα συγκίνηση. Όταν όμως αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε, την ημέρα της πρώτης παρουσίασης του βιβλίου μου, είχε γίνει κάτι πολύ περίεργο μέσα μου.
Εκείνη την ημέρα, τέσσερις υπέροχες κυρίες είχαν βρεθεί στο πλευρό μου να με υποστηρίξουν στο νέο μου ξεκίνημα δίχως καν να τους το έχω ζητήσει. Μια με το πιάνο, μια με την υπέροχη φωνή της, μια με την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου και μια με την ανάλυση του μυθιστορήματος. Καθεμία, από τις τέσσερις τους, με το δικό της ιδιαίτερο ταλέντο, έκαναν εκείνη την βραδιά πολύ ξεχωριστή για εμένα.
Γιατί, εάν δεν μας συγκινεί περισσότερο από όλα η αγάπη των ανθρώπων γύρω μας, τότε ποια είναι η αξία όλων όσων έχουμε καταφέρει;
Τι χαρακτήρας είναι η Μυρτώ, η ηρωίδα του βιβλίου σας;
Είναι ένα νέο κορίτσι που πιστεύει, ότι μπορεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής της, εάν δουλέψει σκληρά με σχέδιο και πειθαρχεία. Ο αναπάντεχος θάνατος του πατέρα της, στην τρυφερή ηλικία των 17, της διατάραξε την αίσθηση ασφάλειας που της προσέφερε η παρουσία αυτού του ανθρώπου στην ζωή της, τον οποίο και θαύμαζε περισσότερο από όλους. Έπεισε τον εαυτό της ότι θα πρέπει πια στηρίζετε μονάχα στις δικές τις δυνάμεις. Έτσι οι σπουδές, η επαγγελματική καταξίωση, η επιτυχία έγιναν αυτοσκοπός. Ο εγωισμός κι η έπαρση της δεν είναι τίποτε άλλο από ένα τοίχος που έχτισε για να προστατευθεί από τους φόβους της και δεν την άφηνε να δει τους ανθρώπους γύρω της όπως πραγματικά είναι. Όταν σταδιακά θα γκρεμιστεί αυτό το τοίχος, αξία θα έχουν μόνο οι άνθρωποι και η δική της ικανότητα να προσαρμοστεί στις νέες καταστάσεις, να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της και να συνεχίζει να ονειρεύεται και να αγωνίζεται.
Στην περίληψη του βιβλίου σας μας λέτε: Ένα μυθιστόρημα που διαψεύδει όλους εκείνους που πιστεύουν πως μια πειθαρχημένη και καλά οργανωμένη ζωή αποτελεί εγγύηση ευτυχίας και προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά στις κακοτοπιές, πως νιώθει η Μυρτώ, όταν όλα αυτά καταρρέουν;
Πολλοί άνθρωποι ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η καλά οργανωμένη ζωή τους μπορεί να τους προστατεύσει από όλα τα δεινά. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μας βοηθήσει, μα όχι σε όλες. Έχω νιώσει πως είναι να χάνεις σταδιακά σημαντικά πράγματα από την ζωή σου και να αναθεωρείς τις αξίες σου. Όταν βρεθείς ξαφνικά μέσα σε ένα «ωκεανό», απλά κολυμπάς και κερδίζεις στιγμή την στιγμή την ζωή σου. Νιώθεις φόβο, μα δεν έχεις χρόνο να τον σκεφτείς περισσότερο και να τον αφήσεις να σε κυριεύσει. Σημαντική προϋπόθεση είναι να μην πάψεις ούτε λεπτό να αγωνίζεσαι για όσα αγαπάς. Μόνο όταν βγεις έξω, συνειδητοποιείς σε τι «κίνδυνο» είχες βρεθεί και τότε τα βλέπεις όλα πια με διαφορετικό μάτι. Όλα αποκτούν διαφορετική αξία κι εσύ είσαι πολύ πιο δυνατός. Δεν φοβάσαι τις αποτυχίες πια, γιατί γνωρίζεις πώς να τις διαχειριστείς. Έτσι πιστεύω ότι ένιωσε η Μυρτώ.
Τι είναι για εσάς η ευτυχία;
Το χαμόγελο της κόρης μου, η αγάπη και η εκτίμηση των ανθρώπων γύρω μου.
Το οικογενειακό σας περιβάλλον πως αντέδρασε όταν είδε την έκδοση του μυθιστορήματος σας;
Το οικογενειακό μου περιβάλλον με στήριξε πολύ στην απόφαση μου να ασχοληθώ με την συγγραφή. Ίσως είδαν πόσο πολύ το είχα ανάγκη και πόσο καλό μου έκανε αυτή η τόσο δημιουργική ενασχόλησή μου. Δεν ξέρω, εάν πίστευαν ότι θα καταφέρω σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να εκδώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα, μα δεν με αποθάρρυναν. Σήμερα, ακόμη με στηρίζουν ένθερμα, οικογένεια και φίλοι, και αυτή είναι πραγματικά μια καθαρή ευλογία.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Μιλώντας για την Μυρτώ, την βασική μου ηρωίδα, την έχω αφήσει να κλέψει μικρά στοιχεία από εμένα. - «Σήμερα, πρέπει να είσαι καλύτερα από χτες κι αύριο καλύτερα από τώρα», ήταν η φιλοσοφία της. – αναφέρω σε κάποιο σημείο μέσα στο βιβλίο. Αυτή είναι κι η δική μου φιλοσοφία.
Έτσι λοιπόν ο στόχος μου είναι κάθε φορά το επόμενο μυθιστόρημα μου να είναι απλά καλύτερο από το προηγούμενο. Πως γίνεται αυτό; Μα μονάχα διαβάζοντας και γράφοντας, γράφοντας και διαβάζοντας. Και πολύ δημιουργική και κριτική σκέψη.
Αν η ιστορία της Μυρτώς ήταν τραγούδι, πιο θα επιλέγατε;
Θα επέλεγα μια μελωδία που διαρκεί μονάχα ένα λεπτό και δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Είναι το “Liz on top of the world”, από το soundtrack της ταινίας “Pride and Prejudice” του 2005, στην αμερικάνικη εκδοχή του κλασσικού και ομώνυμου μυθιστορήματος της Jane Austen. Το μουσικό αυτό κομμάτι ακούγεται στην ταινία, όταν η περήφανη ηρωίδα, Ελίζαμπεθ Μπέννετ, ονειρεύεται ότι βρίσκεται ψηλά σε ένα βράχο, στην κορυφή του δικού της κόσμου.
Κυρία Μανουσάκη, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για τον χρόνο σας. Εγώ, αλλά και όλοι οι Θεματοφύλακες εύχονται το βιβλίο σας «Αν δεν πετάξεις, θα χαθείς» να είναι καλοτάξιδο και σε εσάς κάθε επαγγελματική και οικογενειακή ευτυχία. Για το τέλος, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι; Κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες σας, αλλά και στους ανθρώπους που σας στηρίζουν;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εκδοτικό οίκο «Μωραΐτης εκδόσεις» για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο έργο μου.
Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω πολύ κι εσάς. Είναι πολύ σημαντικό, που μια μικρή παρέα ανθρώπων που αγαπούν την λογοτεχνία έχει κάνει τόσο καλή δουλειά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Εύχομαι να έχετε μια πολύ καλή πορεία, να σας αγκαλιάσουν και να σας αγαπήσουν συγγραφείς κι αναγνώστες και να γίνεται το απόλυτο διαδικτυακό σημείο αναφοράς.
Όσο για τα μηνύματα, θα τα βρίσκεται κάθε φορά μέσα στα μυθιστορήματα μου.
Comments